Το κάθε παιδί μεγαλώνοντας ακουλουθεί τη δική του ξεχωριστή πορεία στην απόκτηση των λεκτικών επικοινωνιακών δεξιοτήτων. Κατά τη πορεία αυτή ενδέχεται να συναντήσει διάφορες δυσκολίες που είτε παρακωλύουν την ομαλή κατάκτηση του προφορικού λόγου, είτε καθιστούν την επικοινωνία του με το περιβάλλον δυσλειτουργική. Η αιτιολογία είναι σε κάθε περίπτωση μοναδική και ενδέχεται να εντοπίζεται σε ένα πλήθος αλληλένδετων παραγόντων που αφορούν την ακουστική αντίληψη, τη μνήμη, την προσοχή και τη συγκέντρωση, τις ιδιαιτερότητες του λεκτικού περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνει το παιδί, την κινητικότητα των αρθρωτικών δομών του στόματος, την ψυχική ισορροπία, καθώς και μια σειρά ανώτερων λειτουργιών του εγκεφάλου.
Ανεξάρτητα από την αιτιολογία, σε κάθε περίπτωση, μείζονα σημασία έχει η έγκαιρη κι έγκυρη διάγνωση της εκάστοτε διαταραχής, με στόχο την άμεση παρέμβαση, η οποία θα αντιμετωπίσει τα αρνητικά συμπτώματα και θα προάγει τις επικοινωνιακές δεξιότητες του παιδιού, εφοδιάζοντάς το παράλληλα με τις απαραίτητες δεξιότητες για την κατάκτηση του γραπτού λόγου πολύ πριν την έναρξη της σχολικής φοίτησης.
Στο Λογο-Ψυχογράφημα σας περιμένουμε για να συζητήσουμε τις ξεχωριστές ανάγκες του δικού σας παιδιού, να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε μαζί μία εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση.
Όταν το βρέφος μετά το πρώτο έτος ζωής
Όταν το βρέφος μετά το δεύτερο έτος
Όταν το νήπιο μετά το τρίτο έτος
Όταν το νήπιο μετά το τέταρτο έτος
Όταν το νήπιο στην προσχολική ηλικία
Όταν το παιδί στην πρώτη σχολική ηλικία
Θοδωρής Γεωργίου
Πτυχιούχος Λογοθεραπευτής, επιστημονικός υπέυθυνος του τμήματος Λόγου στο Λογο-Ψυχογράφημα.
Η Συναισθηματική Ανάπτυξη των παιδιών είναι απαραίτητη προκειμένου να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να συνειδητοποιήσουν την μοναδικότητα τους. Η χρήση εικονογραφημένων ιστοριών και βιωματικών δραστηριοτήτων συνδυαστικά με τη συζήτηση θεμάτων της καθημερινότητας στοχεύουν στο :
Μαρίνα Μπάρμπα
Ψυχολόγος.
Υπάρχουν γονείς που επιλέγουν να αγνοούν τους φόβους των παιδιών τους πιστεύοντας πως θα τους ξεπεράσουν στην εξελικτική πορεία τους προς την ωριμότητα. Τα παιδιά όμως έχουν την ανάγκη να συζητούν όσα θεωρούν επικίνδυνα καθώς και να λαμβάνουν τη διαβεβαίωση ότι το φοβικό αντικείμενο δεν αποτελεί απειλή για τη ζωή τους. Ακόμη όταν οι γονείς αναφέρουν παραδείγματα θαρραλέας αντιμετώπισης - είτε από την προσωπική τους εμπειρία είτε άλλων παιδιών ή ηρώων από ιστορίες /παραμύθια- βοηθούν ώστε το παιδί να αναπτύξει δεξιότητες αποτελεσματικής αντιμετώπισης της φοβικής κατάστασης. Στην προσχολική ηλικία οι φόβοι συνδέονται κυρίως με την ανασφάλεια, το άγνωστο και το απίθανο. Καθώς το παιδί μεγαλώνει φοβάται περισσότερο την απώλεια, το θάνατο και την αποτυχία.
Στην εφηβεία οι φόβοι αποκτούν ένα προσωπικό τόνο και αφορούν κυρίως στις διαπροσωπικές σχέσεις και στη διαμόρφωση της ταυτότητας. Ο φόβος όμως μπορεί να λειτουργήσει και ως μια προσαρμοστική μορφή συμπεριφοράς γιατί το παιδί μαθαίνει μέσω της ύπαρξης επικίνδυνων καταστάσεων να προστατεύεται.
Μαρίνα Μπάρμπα
Ψυχολόγος.